 |
| This is for me the best way of Adventure Offroad tracks (freedom) |
A long and windy ride to Cordoba
The Nomad Hostel was een ideale plaats om bij te komen en te genieten van Sevilla stad. Op de kaart leekt de route Sevilla - Cordoba haalbaar. Met 144 km te gaan verliet ik de stedelijke chaos en kwam ik op een boerenweg terecht. Voor een Zeeuw viel de wind wel mee, al was het een vervelend zeurend windje. Met al die bepakking vang je dan ook nog is meer wind ook. Dit was zo'n rit dat ik mijn snelheid en tijd in de gaten moest houden. Dit alles om voor het donker Cordoba te bereiken.
Via de Carretera RED (autowegen) bereikte ik Cordoba. Prachtig hoe deze stad kleur krijgt als het Spaanse zonnetje ondergaat. Het Funky Hostel Cordoba had nog een kamer vrij voor een goede nachtrust.
A good ride with a nice suprise at the end
 |
| Sleaping under a olive tree |
Na een goede nachtrust en een mager ontbijt kon mijn tocht beginnen. Eerst een toeristisch rondje en een bezoek aan de buurt super. Vervolgens zocht ik het mooie asfalt op van de Carretera RED. De route begon met lange geleidelijke beklimmingen, dat zou aan het einde van de dag stukken steiler worden. Prachtige uitzichten en weinig wind maakte dit een prachtige rit. Als je dan je route voorbereid op googlemaps weet je dat je soms voor verassingen komt te staan. Ik kies altijd voor de optie bewandelbare paden en dat houd dus ook onverhard in. De route begon met gravel en vervolgde zich tussen de olijfbomen over steile rollende stenen en modder. Soms is het mooi dat niet alles vanzelf gaat. Mijn benen waren zelfs van het lopen te vermoeid dus ik koos ervoor om mijn tent op te zetten onder een olijfboom. Dit werd gegarandeerd een koude nacht.
A cold start but a sunny end
 |
| Lastnight I maked new friends in Andalusia |
 |
| Warrior clothes for the Andalusian Cold |
Na een slapeloze nacht begon ik 7:00 mijn tent op te breken onder een schitterende sterren hemel. Wat mij wakker hield was een aanhankelijke hond die ik had ontmoet toen ik gisteravond om 8:00 mijn tent uitliep. Hij klampte zich vast aan mijn been en wou niet meer loslaten. Ik wees hem zijn plek maar me moeite wist ik hem mijn tent uit te werken. Wat volgde was gejank en een hond die in wou breken in mijn tent. Hoeveel ik geslapen heb weet ik niet al leek het meer op een diepvries dan een tent.
Dus bij het opbreken van mijn tent liep deze viervoeter nog steeds aanhankelijk om me heen. Vervolgens doorzocht hij mijn tassen naar eetbaar materiaal. Helaas zowel voor mij als hem geen ontbijt. Toen alles gepakt was kon ik om 8:00 vertrekken opzoek naar een ontbijt. Met veel moeite vond ik mijn eerste watertap. Na 5 km wist ik de hond van me af te schudden in een afdaling. De kou kwam me tegemoet en de vorst bood zich aan. Mijn handschoenen zaten onder in mijn tas dus dan maar zonder deze de koud overbruggen. Na dit dal achter me gelaten te hebben omhelsde de zon mij en bood zijn warmte aan. Na 25 km bood mijn ontbijt zich aan in een bar, wat smaakte dit goed zeg. Een Spanjaard vertelde mij dat de resterende 28 km bergafwaarts gingen. Dat klopte dit was een waar kerst cadeau. Voor dat ik het wist was ik in het Makuto Guest House in Granada.
 |
| A sunny end at the Makuto Hostel - Granada |
No comments:
Post a Comment